Հայաստա՛ն, անունդ տալիս,
Ժայռի մեջ մի տուն եմ հիշում,
Ալևոր կամուրջի հոնքին
Ծիծեռի մի բույն եմ հիշում,
Թեքված մի մատուռ եմ հիշում
Եվ բերդի տեղահան մի դուռ,
Ավերակ տաճարի մի վեմ
Եվ բեկված մի սյուն եմ հիշում:
Հիշում եմ լքված մի թոնիր,
Բերանին մամռոտած մի խուփ,
Մամռոտած որմի խոռոչում
Մասրենու վարսաթափ մի թուփ,
Աշխարհի քարերին մաշված,
Աշխարհից խռոված մի ցուպ,–
Եվ հեռվում ինչ-որ ուշացած
Ձիերի դոփյուն եմ հիշում:
Արևոտ մի սար եմ հիշում,
Ճակատին ձյունի պատառիկ,
Սարն ի վար բարակ մի առու-
Շուրթերին հայրեն ու տաղիկ,
Ցորենի կանաչ արտի մեջ
Առվույտի կապույտ մի ծաղիկ
Եվ արտի եզրին՝ մենավոր
Մի բարդու շրշյուն եմ հիշում:
1. Դուրս բեր մգեցված բառերը և բացատրի՛ր բառարանի օգնությամբ։
Ալյևոր-ծեր, ծերումի, ծիծեռի-ծիծեռնակ, մատտուռ- առհասարակ փոքրիկ աղոթատողի, վեմ-ժայռ, որմի խոռոչում-փոս, վարսաթափ-հերաթափ, ցուփ- ձեռնափայտ, Հայրեն- հայկական ժողովրդական տաղաչափության մի տեսակը, տաղիկ- քնքուշ գեղեցիկ տաղ երգ, Առվույտի- թիթեռնածաղիկներ ընտանիքին պատկառային կերային խոտաբույ
2. Դուրս բեր քեզ դուր եկած ամենագեղեցիկ նկարագրությունը։
Արվույտի կապույտ մի ծաղիկ
Եվ արտի եզրին՝ մենավոր
Մի բարդու շրշյուն եմ հիշում:
3. Դու ի՞նչ ես հիշում Հայաստան ասելիս։
Մի գեղեցիկ երկիր, որտեղ աճում եմ շատ ծաղիկներ, ծառեր, խոտեր, կառուցում են գեղեցիկ տներ, գեղեցիկ գյուղեր։ Միանգամից հիշում էմ նուռ, գինի, տարազ (ազգային շոր) և այլն։