Posted in Անհատական նախագիծ

Անհատական նախագիծ թարգմանություն

Մի անգամ մի մարդ իր որդու հետ իրենց էշին շուկա էին տանում։ Արևը տաք էր, իսկ ճանապարհը՝ փոշոտ։
Մի անցորդ տեսավ նրանց և ծիծաղեց. «Ինչո՞ւ եք քայլում, երբ էշ ունեք», – ասաց նա։ «Ձեզանից մեկը պետք է նստի դրա վրա»։
Լսելով սա՝ տղամարդը որդուն նստեցրեց էշի մեջքին։Երբ նրանք առաջ էին գնում, անցան մի քանի տղամարդկանց կողքով։ Նրանցից մեկը խոժոռվեց. «Նայեք այս տղային, որը քշում է, մինչդեռ նրա հայրը պետք է քայլի»։Ամոթ զգալով՝ տղամարդը օգնեց որդուն իջնել և ինքը նստեց էշի վրա։Մի փոքր անց նրանք հանդիպեցին երկու կանանց։ Մեկը գլուխը թափ տվեց. «Ի՜նչ ամոթ։ Տղամարդը քշում է, մինչդեռ նրա փոքրիկ տղան պետք է քայլի»։Տղամարդը հառաչեց։ Նա որդուն բարձրացրեց էշի վրա, որպեսզի նրանք երկուսն էլ կարողանան քշել։ Երբ նրանք հասան քաղաք, մարդիկ մատնացույց արեցին և շշնջացին. «Ինչ չարություն։ Նրանք ստիպում են այդ խեղճ էշին այդքան ծանր բեռ կրել»։
Տղամարդն ու որդին նեղացան, ուստի երկուսն էլ իջան էշի վրայից։ Չիմանալով, թե ինչ անել, նրանք կապեցին էշի ոտքերը ձողին և տարան այն։

Երբ նրանք անցան կամուրջը, հավաքվեց մի ամբոխ, որը ծիծաղում էր և մատնացույց անում։ Էշը, վախեցածաղմուկից, ոտքերով հարվածեց և պտտվեց։ Տղան կորցրեց բռնվածքը, և էշը ընկավ գետը։ Քանի որ նրա ոտքերը կապված էին, նա չէր կարողանում լողալ։
Տղամարդը և նրա որդին ցնցված դիտում էին, թե ինչպես է իրենց էշը անհետանում ջրի տակ։
Մոտակայքում գտնվող մի ծերունի տեսավ, թե ինչ է պատահել։ Նա գլուխը թափ տվեց և ասաց. «Եթե փորձես բոլորին հաճեցնել, ապա ոչ մեկին չես հաճեցնի»։

Leave a comment