Posted in Անհատական նախագիծ

Անհատական նախագիծ թարգմանություն

Մի շոգ ու փոշոտ օր, մի ագռավ թռավ չոր հողի վրայով՝ ամենուրեք ջուր փնտրելով։
«Ես շատ ծարավ եմ։ Ես պետք է ջուր գտնեմ», – հառաչեց ագռավը։
Երկար որոնումներից հետո այն հեռվում ինչ-որ բան նկատեց։ Ավազի մեջ դրված էր մի կուժ։ Հույսը լցրեց ագռավի սիրտը, և նա շտապեց ավելի մոտիկից նայել։
Ներս նայելով՝ նա հատակին մի փոքր ջուր տեսավ։ «Օ՜, ոչ։ Ես չեմ կարողանում հասնել դրան», – ասաց ագռավը՝ հիասթափված զգալով։

Կուժը չափազանց խորն էր և չափազանց նեղ։ Անկախ նրանից, թե որքան էր ագռավը ձգում իր կտուցը, ջուրը մնում էր անհասանելի։
Ագռավը խորը մտածեց։ «Ի՞նչ կարող եմ անել», – մտածեց նա։
Հետո նա նկատեց գետնին ցրված մի քանի փոքրիկ քարեր։ Հանկարծ նրա գլխում մի խելացի միտք ծագեց։

Կտուցի միջոցով մի քար վերցնելով՝ ագռավը այն գցեց կուժի մեջ։ Պլոպ։ Ջուրը մի փոքր բարձրացավ։ Ագռավը ժպտաց և վերցրեց մեկ այլ քար։ Պլոպ։ Հետո ևս մեկը։ Պլոպ։ Յուրաքանչյուր քարի հետ ջրի մակարդակը բարձրանում էր ավելի ու ավելի բարձր։Վերջապես ջուրը բավականաչափ բարձրացավ, որպեսզի հասներ։ Ագռավը կտուցը մտցրեց մեջը և երկար, զովացուցիչ ըմպելիք խմեց։ «Ա՜խ։ Դա շատ ավելի լավ է», – ուրախ ասաց նա՝ թարմացած զգալով։
Թևերի ուրախ թափահարումով խելացի ագռավը թռավ դեպի երկինք՝ պատրաստ իր հաջորդ արկածախնդրությանը։

Leave a comment