Մի հովիվ տղա արածեցնում էր իր տիրոջ ոչխարները գյուղից ոչ հեռու մութ անտառի մոտ: Շուտով նա գտավ կյանքը արոտավայրում շատ ձանձրալի։ Այն ամենը, ինչ նա կարող էր անել իրեն զվարճացնելու համար, խոսել էր իր շան հետ կամ խաղալ իր հովվի ծխամորճով:
Մի օր, երբ նա նստած նայում էր ոչխարներին և հանդարտ անտառին և մտածում էր, թե ինչ կանի, եթե տեսներ Գայլ, նա մտածեց զվարճանալու ծրագիր: Նրա տերը նրան ասել էր, որ օգնության կանչի, եթե Գայլը հարձակվի հոտի վրա, և գյուղացիները կքշեն նրան: Ուստի հիմա, թեև նա չէր տեսել որևէ բան, որ նույնիսկ Գայլի նման լիներ, նա վազեց դեպի գյուղը բարձրաձայն գոռալով. Գայլ!»
Ինչպես նա ակնկալում էր, գյուղացիները, ովքեր լսեցին լացը, թողեցին իրենց աշխատանքը և մեծ հուզմունքով վազեցին դեպի արոտավայր: Բայց երբ նրանք հասան այնտեղ, նրանք գտան, որ տղան կրկնապատկվել է ծիծաղից այն հնարքի վրա, որը նա խաղացել էր իրենց վրա: Մի քանի օր անց Հովիվը նորից բղավեց. Գայլ!» Գյուղացիները նորից վազեցին նրան օգնելու, բայց նորից ծիծաղեցին։
Հետո մի երեկո, երբ արևը մայր էր մտնում անտառի հետևում, և ստվերները սողում էին արոտավայրի վրայով, մի Գայլ, իրոք, դուրս եկավ խոզանակից և ընկավ ոչխարների վրա:
Տղան սարսափահար վազեց դեպի գյուղը գոռալով «Գայլ. Գայլ!» Բայց թեև գյուղացիները լսեցին աղաղակը, բայց առաջվա պես չվազեցին նրան օգնելու։ «Նա չի կարող մեզ նորից խաբել», – ասացին նրանք:
Գայլը սպանեց Տղայի ոչխարներից շատերին, իսկ հետո սայթաքեց անտառ:
Բարոյականության. Եթե դուք շարունակեք ստել, ոչ ոք ձեզ չի հավատա, նույնիսկ եթե դուք ճշմարտությունն եք ասում: Միշտ խոսեք ճշմարտությունը:
Բարոյական
Դալլաքյան Մարիամ👼 