Որոշ մարդիկ, եթե ինչ-որ մեկին լավություն են անում, դրա համար ակնկալում են վարձատրություն կամ երախտագիտություն: Մյուսները կարող են չակնկալել պարգևներ և երախտագիտություն, բայց ահյնուամենայնիվ չեն մոռանում իրենց արածը: Դրա համար էլ մռտածում են նրանք, ում նրանք բարություն են արել, դառնում են նրանց պարտապանները:
Բայց ճիշտ է, իսկական լավը լավ է միայն այն դեպքում, երբ դա արվում է ոչ թե ուրիշի, այլ հենց իր համար: Երբ բարիք գործած մարդը վարձ չի փնտրում։ Նա բարիք է անում պտղատու ծառի պես, երբ նա աճեցնում է իր պտուղները, բավական է, որ նրամք, ովքեր ունեն դրա կարիքը, օգտվեն այդ պտուղներից:
ՈՎ ԼԱՎ Է ԱՆՈՒՄ ՈՒՐԻՇԻ ՀԱՄԱՐ, ԱՄԵՆԱԼԱՎՆ Է ԱՆՈՒՄ ԻՐԵՆ – ՈՉ ԱՅՆ ՀԱՄԱՐ, ՈՐ ԴՐԱ ՀԱՄԱՐ ՊԱՐԳԵՎԱՏՐՎԻ, ԱՅԼ ԻՍԿ ՈՐ ԱՐՎԱԾ ԲԱՐԻ ԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆԸ ՄԵԾ ՈՒՐԱԽՈՒԹՅՈՒՆ Է ՏԱԼԻՍ։
Ես եկա տուն և ես շատ հոգնել որովհետև ես վազել 5 կռուգ։
Դալլաքյան Մարիամ👼 