Ещё в XIX веке Дарвин высказал предположение, что наши древние предки гораздо успешнее боролись с опасностями не поодиночке, а сообща, значит, им нужно было научиться отделять своё «я» от чужого, осознавать свои поступки и действия соплеменников, передавать детям полученные от лучших особей знания. Такое объяснение эволюции человеческого сознания называют гипотезой социального мозга, и её экспериментально подтверждают многие современные антропологи и психологи. Майкл Томаселло, развивая эту идею, пришёл к выводу, что именно коммуникативные навыки легли в основу более специализированных способностей — абстрактного и логического мышления
Դեռևս տասնիններորդ դարում Դարվինը ենթադրում էր, որ մեր հին նախնիները ավելի հաջողակ են պայքարել վտանգների դեմ ոչ թե առանձին, այլ միասին, ինչը նշանակում է, որ նրանք պետք է սովորեին առանձնացնել իրենցից «ես»―ը ուրիշներից,տեղյակ լինեին իրենց գործողությունների և արարքների մասին: իրենց ցեղակիցներին և իրենց երեխաներին փոխանցեն այն, ինչ նրանք ստացել են լավագույն անհատներից։ Մարդկային գիտակցության էվոլյուցիայի այս բացատրությունը կոչվում է սոցիալական ուղեղի հիպոթեզ, և այն փորձնականորեն հաստատվել է բազմաթիվ ժամանակակից մարդաբանների և հոգեբանների կողմից: Մայքլ Տոմազելոն, զարգացնելով այս գաղափարը, հանգեց այն եզրակացության, որ հենց հաղորդակցման հմտություններն են հիմք դրել ավելի մասնագիտացված կարողությունների՝ վերացական և տրամաբանական մտածողության:
Դալլաքյան Մարիամ👼 